[D] Osioł

Kaliope

Mój debiut w dziedzinie drabble. Proszę o konstruktywny komentarz, ale nie o (w przypadku Minei) zbytni sadyzm.

Podziękowania dla ma_dziow za mękę z betowaniem tego maleństwa.

Osioł

Szary Osioł wzdycha ciężko i przymyka powieki. Zmęczony wiekiem, całodziennym upałem oraz wszechobecnym zamieszaniem powoli pogrąża się w drzemce. Odbywający się niedzielny targ zwierząt przestaje go obchodzić. To, czego teraz najbardziej pragnie stary Osioł, to trochę odpoczynku, cienia i wody.
- Tato, tato! Zobacz, osioł! – Tuż przed nim staje mała dziewczynka. Zaaferowana szarpie ojca za rękaw. – Kup mi osiołka!
- Saro! Nie mamy czasu na kupowanie osiołków. – pada zniecierpliwione. Ojcu się wyraźnie śpieszy.
- Tatusiu!
- Wrócimy po niego później, Saro.

Ale dwie godziny później miejsce szarego Osła jest już puste.

*

(tydzień później)

- Poproszę salami.
- Tato! – woła zaciekawione dziecko. – Z czego to jest?
- Z osła, Saro.

Minea

Hmmm...Zbytni sadyzm out? A przecież mówiłaś, że cokolwiek nie napisze to ty to przyjmiesz bez fochów. Zacznę od strony technicznej.

ma_dziow

Ja może będę troszkę bronić Kaliope, a troszkę też po niej pojadę.

kate-rama

Witaj, Kaliope!
[dygresja]Drabble to chyba popularny gatunek, cóż Smile

W sumie, na Mirriel tylko wdepnęłam, a tam podobno jest ich dużo. [/koniec dygresji]

Całość jest ujmująca, ze względu na ukrytą emocjonalność. Ona nie wali człowieka w głowę młotem, kiedy patrzy wprost - wali, kiedy się (człowiek) odwróci. Końcówka anegdotkowa i dzięki niej tekst się broni. Początek, przyznam szczerze, dosyć bajkowy, jak dla mnie. Jakby wyjęty z "Kubusia Puchatka". Poza tym - osioł jest szary, czy stary, a może i taki, i taki? Trochę zbyt podobne słowa i się zastanawiam, czy nie literówka, aby. W sumie salami ze starego osła byłoby zapewne mniej smaczne, niż z szarego.
"Osioł" z dużej też mi nie leży, bo jeszcze bardziej przypomina mi bajkę. Chociaż w ten sposób też chwyta - może to sprytne nawiązanie do "Folwarku zwierzęcego" i całej rzeszy skojarzeń?
Temat zwierzęcy dla mnie w sam raz, choć ja raczej koty-psy. Ale pewnie było, i to już nie raz. Z racji nieoczytania stwierdzić nie mogę, bo żaden przykład mi do głowy nie przychodzi.
pozdrawiam Kasia

Pokrzywa

Nie czytałam wcześniej nic twojego, Kaliope, a przynajmniej mi nic o tym nie wiadomo, wiec nie mogę się wypowiedzieć na temat tego, jak to się ma do twoich innych prac. To drabble jednak mi sie podobało. Nie chce mi się liczyć słów, ale mam nadzieję, zostanie mi to wybaczone. Może i puenta jest za słaba, ale mnie, owszem, ten twór poruszył. Aczkolwiek dopiero po chwili to do mnie dotarło. Plus za brak emocji i chłód - narrator stoi z boku i opowiada, zupełnie jakby czytał z kartki, co tylko potęguje wrażenie smutnego losu osła. Końcowe pokazanie salami jest moim zdaniem bardzo dobrym zabiegiem, zmusza do zastanowienia się, co poczuła Sara, gdy się dowiedziała, jaki los spotkał (lub mógł spotkać) osła, którego chciała kupić na targu.