[D] Bitwa

Kaliope

Tekst pojedynkowy, dedykuję go Minei.

Bitwa

Bitwa rozpoczyna się w południe. Padają pociski, słychać krzyki, wszędzie pełno uzbrojonych ludzi. Ulice małego miasteczka spływają czerwienią.
Grupka młodych mężczyzn kryje się za ulicznym kramem.
- Są wszędzie! – krzyczy najstarszy. – Nie damy rady.
- Szlag! – pada rozzłoszczona odpowiedź. – Otaczają nas!
Tuż obok młoda dziewczyna zatacza się, trafiona rykoszetem w twarz. Ludzie odciągają ją w zaułek.
- Strzelaj! – wrzeszczy do kolegi jeden z nich. – Szybciej!
- Nie mam już amunicji! – krzyczy, przypadając do ziemi. Pocisk mija go o milimetry.
Zanim wyjdą z podniesionymi rękami, rozlega się błogosławiony dźwięk dzwonu.

W hiszpańskim miasteczku Bunol kończy się doroczna bitwa na pomidory.

(dopisek autorski)
"La tomatina" odbywa się co roku w ostatnią środę sierpnia.Tą tradycję zapoczątkowało w 1944 r. kilku niedorostków, którzy pokłóciwszy się zaczęli rzucać w siebie pomidorami.

Minea

Aż nie wierzę, że to mówię, bo zwykle w twoich tekstach brakuje mi polotu i takiego czegoś co mnie wmuruje, ale twój tekst biorę takim, jakim jest. Bo jest po prostu strasznie sympatyczny.

Wracam do niego często, uśmiecham się, uciekam i znów wracam, to o czymś świadczy. Być może dlatego, że zabrałaś się za pomysł, który nie został jeszcze wykorzystany, w dodatku wykorzystałaś go świetnie. Uniknęłaś zbędnego patosu, więc kiedy czytałam drabble nie wzdychałam, że zaraz wyskoczy mi końcówka która krzyknie mi prosto w twarz 'To nie to co myślałaś!'. Cóż mogę jeszcze napisać? Z tobą jest coraz lepiej i wróżę ci wiele sukcesów na polu pisarskim w przyszłości, jednocześnie czuję się dumna, że ten przemiły tworek dedykowany jest właśnie mnie. Przy okazji dziękuję za zmierzenie się w pojedynku literackim, IMO to ty zasłużyłaś za wygraną.

Oby tak dalej, pozdrawiam,
Min, mile zaskoczona dopracowaną stroną techniczną.

Pokrzywa

*Zwierzak wygląda z nory, wącha, stwierdza, że może przeczytać i wyłazi z "Weselem" w łapce*
Hm, hm. Bitwa. Na początku wygląda dramatycznie, chociaż jak na bitwę trochę za mało przejmująco. Niemniej jednak zakończenie rozbraja w sposób ostateczny i dobitny. Narrator w pewnym sensie opisuje jakby czytał relację, ale sam w niej nie uczestniczył i nie dawał się porwać zapałowi bitewnemu. W pewnym sensie to dobrze, ale nie do końca, bo na mój gust trochę tu brakuje siły przebicia, czegoś, co by trafiło prosto w serce. Puenta też wydaje się, nie to nawet, że za słaba - bo jest mocna, ale nie do końca dobrze ujęta. Niemniej jednak ten maleńki tekścik niezmiernie mi się podoba i zapewne jeszcze do niego wrócę.

TmK

Już się miałem rozzłościć na kolejne nic, ale końcówka mile mnie zaskoczyła.